نقش تعدیل کننده سبک های مقابله ای در رابطۀ بین سبک های دلبستگی با وسواس مرگ سالمندان

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش تعدیلکنندة سبکهای مقابلهای در رابطۀ بین سبکهای دلبستگی با وسواس مرگ در سالمندان بود. جامعۀ آماری در اینپژوهش شامل سالمندان ساکن شهرستان نورآباد ممسنی بود. تعداد گروه نمونۀ پژوهش حاضر 326 نفر ( 185 مرد، 141 زن) بودند که به روش در دسترس انتخابشدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ سبک دلبستگی بزرگسالان (هازن و شیور، 1987 )، پرسشنامۀ سبکهای مقابلهای (پارک، 2007 ) و مقیاس وسواسمرگ (عبدالخالق، 1998 ) بود. دادههای بهدستآمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که سبکدلبستگی ایمن و سبک مقابلهای کارآمد با وسواس مرگ رابطۀ منفی معنادار و سبکهای دلبستگی ناایمن و سبک مقابلهای ناکارآمد با وسواس مرگ رابطۀ مثبتمعناداری داشت و سبک مقابلهای کارآمد پیشبینیکنندة کاهش وسواس مرگ بود. همچنین، نتایج نشان داد که سبک مقابلهای کارآمد در رابطۀ بین سبکهایدلبستگی با وسواس مرگ نقش تعدیلکننده دارد. بنابراین، میتوان نتیجه گرفت افزایش مقابله کارآمد، موجب ضعیفتر شدن رابطۀ سبکهای دلبستگی ناایمنبا وسواس مرگ میشود.